"زندگينامه امام جعفر صادق (ع)"
نام: جعفر بن محمد .
كنيه: ابوعبدالله، ابواسماعيل و ابوموسى.
القاب: صادق، فاضل، صابر، طاهر، قائم، كافل و منجى.
مشهورترين
لقب آن حضرت «صادق» است. اين لقب به خاطر صدق گفتار آن حضرت و تمايز از
جعفر كذاب، كه در عصر امام زمان (ع) ادعاى امامت كرده بود، به آن حضرت داده
شد.
منصب: معصوم هشتم و امام ششم شيعيان.
تاريخ ولادت: هفدهم ربيعالاول سال 80 هجرى.
برخى
مورخان، تاريخ تولد آن حضرت را اول رجب سال 80 هجرى و برخى ديگر سال 83
هجرى دانستهاند؛اما قول اول مشهور است و اين روز مطابق است با روز ولادت
پيامبر اكرم (ص).
محل تولد: مدينه مشرفه، در سرزمين حجاز (عربستان سعودى كنونى).
نسب پدرى : امام محمد باقر بن على بن حسين بن على بن ابىطالب (ع).
نام مادر: فاطمه، مكنّى بهام فَروه بنت قاسم بن محمد بن ابى بكر.
ام
فَروه، كه فرزندزاده جناب محمد بن ابى بكر بود، مقام والايى در بين زنان
زمان خويش داشت. امام صادق (ع) درباره شأن او فرمود: مادرم از جمله زنانى
بود كه ايمان آورد و تقوا پيشه كرد و نيكوكارى نمود، و خدا نيكوكاران را
دوست دارد.
اين زن از تربيتشدگان مكتب امام زينالعابدين (ع) و امام محمد باقر (ع) است.
مدت امامت: از زمان شهادت پدرش، امام محمد باقر (ع) در هفتم ذىحجه سال114 هجرى تا 25 شوال سال 148 هجرى، به مدت 34 سال.
تاريخ و سبب شهادت: 25 شوال سال 148 هجرى، در سن 65 سالگى، به وسيله زهرى كه منصور دوانيقى به آن حضرت خورانيد.